Ani się obejrzeliśmy, a koniec kolejnego roku już na wyciągnięcie ręki. Powoli kończy się rok, w który wchodziliśmy „poobijani” pierwszymi falami pandemii, nie wiedząc jeszcze, że w jego końcówce będziemy zmagać się z czwartą falą COVID-19. Niestety, ale w dalszym ciągu duża część naszego społeczeństwa, lekceważąc wspólne bezpieczeństwo, rezygnuje ze szczepień, tłumacząc to rzekomym „udziałem w eksperymencie medycznym”. Chciałbym wierzyć, że ta sytuacja będzie się szybko zmieniać, co pozwoli nam wszystkim na powrót do bezpiecznej „normalności”.
Jeżeli przeczytacie Państwo dwa pierwsze teksty tego numeru kwartalnika autorstwa Marcina Peterlika i Szymona Jungiewicza, to prawdopodobnie odetchniecie z ulgą, gdyż wyraźnie wyczuwa się w nich optymizm dotyczący wyników roku 2021 oraz prognoz na rok 2022. Niezależnie od różnych zagrożeń, Instytut Prognoz i Analiz Gospodarczych przewiduje ponadpięcioprocentowe wzrosty PKB w dwóch kolejnych latach. W budownictwie widać to bardzo wyraźnie – prognozy „konsumpcji” cementu z kwartału na kwartał były korygowane „w górę” i, po prawdopodobnym rekordzie w roku 2021, zbliżają się do poziomu 20 mln ton cementu w roku 2022. Wiemy o tym, że cement jest świetnym barometrem sytuacji w budownictwie, a właściwie w całej gospodarce. Jeśli dzisiaj sprzedaje się cement, to oznacza, że budowane są „stany surowe”, rośnie infrastruktura i budownictwo kubaturowe. To zaś prowadzi w kolejnym kroku do wzrostu popytu na materiały wykończeniowe, okna, meble itd. Ta duża dynamika rozwojowa polskiego budownictwa ma, niestety, także swoje ciemniejsze strony. W trakcie mijającego roku gwałtownie przyspieszyła inflacja, zbliżając się do poziomu 7%, który prawdopodobnie zostanie szybko „przebity”. Te zawirowania na rynku materiałów budowlanych bardzo ciekawie opisuje, bazując na analizach firmy PMR, pan Szymon Jungiewicz.
Ze zrozumiałych względów rozpisałem się dość szeroko o sytuacji w naszym budownictwie, ale nie mogę przejść obojętnie wobec faktu, że właśnie mija miesiąc od momentu, w którym rozpoczynaliśmy XI edycję Konferencji Dni Betonu. Trzy pracowite dni, po brzegi wypełnione programowo, poprzedzone miesiącami wytężonej pracy, obciążonej dodatkowo ogromnym stresem wynikającym z sytuacji pandemicznej. Czy uda się zorganizować tak dużą konferencję? Czy nie zatrzymają nas epidemiczne ograniczenia? Czy zainteresowani zdecydują się na przyjazd do Wisły? To tylko kilka pytań, które praktycznie codziennie sobie stawialiśmy. Dzisiaj już spokojnie możemy powiedzieć – rzeczywistość przerosła nasze oczekiwania! Okazało się, że całe środowisko jest tak spragnione spotkań w „rzeczywistym świecie”, że jak chyba nigdy dotąd, XI Dni Betonu dosłownie „tętniły” życiem. Zainteresowanie prezentacjami plenarnymi, frekwencja na debatach i innych wydarzeniach towarzyszących była zdecydowanie ponadprzeciętna.
Nie ma jednak powodu, aby we wstępie do naszego kwartalnika jeszcze szerzej rozpisywać się o tym ważnym wydarzeniu. Duża część dzisiejszego BTA poświęcona jest Dniom Betonu, a wszystkim tym, którzy nie mogli być w Wiśle, albo też chcą sobie odświeżyć jakieś ciekawe fragmenty tych trzech dni, zapraszam do wizyty na naszej stronie internetowej (dnibetonu.com). Ja zaś, jeszcze raz, chciałbym gorąco podziękować wszystkim Uczestnikom, Autorom referatów i prezentacji, Uczestnikom wydarzeń towarzyszących, Radzie Programowej oraz wszystkim Partnerom i Sponsorom za wkład w nasz wspólny sukces. Szczególne podziękowania kieruję do całego Zespołu, który organizował konferencję. To zaszczyt dla mnie, że mogę kierować tak wspaniałym Zespołem profesjonalistów – pięknie wszystkim dziękuję!
Zostało niewiele miejsca do przedstawienia pozostałych tematów, ale uspokajam wszystkich naszych Czytelników – jest co czytać i oglądać! Beton jest już na stałe obecny na polskich drogach i jestem przekonany, że przez długie lata będzie potwierdzał trafność decyzji związanej z wyborem technologii. 
Coraz więcej piszemy o zrównoważonym budownictwie i śladzie węglowym betonu. Tak będzie również w przyszłości, gdyż problemy zmian klimatycznych pozostaną z nami już na zawsze, a beton może i powinien odegrać ważną, pozytywną rolę w walce z tymi zjawiskami.
Jak zawsze, także w tym wydaniu kwartalnika pokaźna porcja dobrej architektury. Tylko sygnalizuję, że takie rozwiązania, jak prezentowany dzisiaj Beton House, coraz częściej pojawiają się w naszym otoczeniu. Z największą satysfakcją czytam tekst o profesjonalnej drodze młodego architekta, który 15 lat temu był laureatem konkursu „Architektura Betonowa” organizowanego wspólnie przez nasze stowarzyszenie i Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej dla dyplomantów kierunków architektonicznych polskich uczelni.
Tak więc – życzę wszystkim miłej i pożytecznej lektury.