Zimny kwiecień i początek maja, matury bez kwitnących kasztanów i my wszyscy zmagający się wciąż z uciążliwymi ograniczeniami pandemicznymi to obraz pierwszej połowy drugiego kwartału 2021 roku. To też klamra domykająca ten trudny rok, w którym przyszło nam mierzyć się z nieznanym i niebezpiecznym przeciwnikiem, który w znacznym stopniu „przeorał” nasze życie i z pewnością pozostawi w nas trwałe ślady na dłużej. Jeszcze rok temu słyszeliśmy pytania: „Znasz kogoś, kto zachorował na COVID?”; dzisiaj z bólem wspominamy wiele osób z naszego bliskiego otoczenia, z którymi nawet nie zdążyliśmy się pożegnać. Nie zadzwoni już bliski Kolega Krzysztof, wierny czytelnik BTA, z ciekawym komentarzem do przeczytanego tekstu, nie spotkam Kolegi Janka, z którym znaliśmy się dobrze od połowy lat siedemdziesiątych. Takich dramatów wokół nas są tysiące i wciąż nie sposób pogodzić się z codziennymi informacjami o śmierci kolejnych kilkuset osób. Szybko i sprawnie przeszliśmy na naukę zdalną, ale proszę spróbować przekonać naszego pierwszoklasistę Wojtusia, że nauka przez monitor „tableta” to jest to, czego oczekiwał w szkole.