Za nami rok 2019 – prawdopodobnie jeden z najcieplejszych w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Za nami również styczeń roku 2020 – poza rejonem Podhala, w Polsce praktycznie bez śniegu i ze średnią temperaturą najwyższą od momentu, kiedy zaczęto szczegółowo analizować jej zmiany. 
Coraz bardziej oswajamy się z wizją zmian klimatycznych, rosnącymi temperaturami, gwałtownością różnych zjawisk atmosferycznych i nietypową lokalizacją ich występowania. W żadnym stopniu nie przesądzając, które z przyczyn tych zmian są dominujące, musimy przyjąć do wiadomości, że nasza cywilizacja ma w tym wszystkim swoje „zasługi”. Dzisiaj musimy zrobić wszystko, aby tempo tych niekorzystnych zmian wyhamować, a ponadto przygotować nas do bezpiecznego życia w niekorzystnie zmieniającym się otoczeniu klimatycznym. Nie zawsze pamiętamy o tym, że problem zmian klimatycznych, emisji gazów cieplarnianych, ma charakter globalny i tylko globalne podejście do sprawy może dać szanse sukcesu. I tu pojawia się polityka z ekonomią – niekoniecznie np. Azja czy Afryka są gotowe wprost rozumieć i akceptować ambitne zamierzenia bogatej Europy. Wydaje się jednak, że w Europie zaczyna zdecydowanie dominować podejście, które można by nazwać „cywilizacyjną odpowiedzialnością klimatyczną”.