Piszę ten tekst dokładnie w środku jakże dziwnych wakacji. Wreszcie przyjemnie ciepło, a nawet gorąco, miasta bez dużej części swoich mieszkańców znacznie łatwiejsze w przemieszczaniu się, ale jakoś dziwnie wygląda na przykład krakowski rynek bez tłumów turystów. Niby nadbałtyckie plaże zatłoczone, w Tatrach internetowa rezerwacja miejsc parkingowych na Palenicy Białczańskiej i kolejki do wejścia na najpopularniejsze szlaki, do tego jesteśmy dość licznymi gośćmi na plażach Chorwacji czy Grecji, ale jednak wygląda to wyraźnie inaczej niż w normalnym czasie przed pandemią. Nie ma nas lub jest nas wyraźnie mniej np. we Włoszech czy Hiszpanii, a więc miejscach, w których przez wiele ostatnich lat byliśmy ważnym elementem biznesu turystycznego. 
Po kilku miesiącach „zamknięcia”, w naturalny sposób ruszyliśmy „smakować” normalne życie, z potrzebnymi nam ludziom emocjami i bliskością, aż tu nagle w ostatnich dniach zaczynają docierać do nas niepokojące informacje wskazujące na zauważalne zwiększenie się skali zakażeń wirusem. Wygląda na to, że wirus lata wcale się nie boi i może pozostać z nami na dłużej. My zaś musimy robić wszystko, żeby, zachowując niezbędne warunki higieny i dystansu społecznego, umieć z nim żyć.