Koniec roku 2018 właściwie już na przysłowiowe „wyciągnięcie ręki” – zachwycamy się jeszcze piękną listopadową pogodą, śrubujemy często rekordowe wyniki biznesowe, ale coraz częściej patrząc w kalendarz „lądujemy” w tym ostatnim, świątecznym, tygodniu roku. Ta nieodległa perspektywa końcówki roku powoduje, że dziś z dość dużym prawdopodobieństwem możemy mówić już o rzeczywistych wynikach branży cementowej. Wszystko wskazuje na to, że zakończymy rok 2018 sprzedażą na poziomie przekraczającym 18 mln ton cementu. Niezależnie od tego, czy będzie to 18,3 lub nawet 18,5 mln ton, możemy mówić o dobrym, ale równocześnie bardzo wymagającym roku dla branży, a właściwie dla całego polskiego budownictwa.
Tak to właśnie wygląda – z jednej strony bardzo dobra koniunktura, cement sprzedaje się „na pniu”, a z drugiej strony niepokojące sygnały z rynku infrastruktury drogowej i kolejowej, niedobory kadrowe połączone z silną presją płacową, rosnące ceny paliw i energii i wiele innych zagrożeń.
Nie zmienia to jednak mojego, generalnie optymistycznego, spojrzenia na polskie budownictwo. Nasze potrzeby w zakresie budownictwa infrastrukturalnego, kubaturowego czy mieszkaniowego w dalszym ciągu są tak duże, że przy założeniu stabilnego rozwoju naszej gospodarki oraz sprzyjających warunkach w naszym otoczeniu, możemy liczyć na co najmniej kilka lat niezłej koniunktury budowlanej.
Patrząc z perspektywy rynku na najbliższe 2-3 lata, jako dość realne przyjmujemy prognozy mówiące o kolejnym, już mniejszym, wzroście zapotrzebowania na cement w roku 2019 i utrzymaniu tego, zbliżonego do 19 mln ton, poziomu w roku 2020. Jak zwykle, zachęcam Państwa do sięgnięcia po szczegóły zawarte w tekście Marcina Peterlika. Wielokrotnie w swoich tekstach lub wystąpieniach podkreślam, jak poważną rolę w dzisiejszym budownictwie odgrywa beton. Masowość jego stosowania – beton to dzisiaj drugi po wodzie materiał towarzyszący naszej cywilizacji – powoduje, że jako producenci kluczowego składnika betonu, jakim jest cement, z największą odpowiedzialnością podchodzimy do technologii produkcji tego „sztucznego kamienia”. Ta myśl prowadzi mnie w oczywisty sposób do tegorocznej, jubileuszowej, 10. edycji Konferencji Dni Betonu. Te trzy październikowe dni to było prawdziwe „święto betonu”. Rekordowa ilość uczestników – aż 1060 osób – wiele bardzo ciekawych referatów zaprezentowanych w trakcie obrad plenarnych, pokazy technologiczne prezentujące dzisiejsze możliwości betonu, dyskusje przy posterach, wspaniała oferta prezentowana przez naszych Partnerów Programowych, Sponsorów oraz Wystawców na 41 pięknie przygotowanych stoiskach, to tylko część tego, co udało się nam wspólnie, podkreślam Wspólnie, zaprezentować w Wiśle.
Na wielu kolejnych stronach naszego kwartalnika znajdą Państwo szczegółowe relacje z wydarzeń, którymi żyliśmy przez te trzy bardzo pracowite dni. Ja chciałbym się skupić na kilku sprawach, które uznaję za szczególnie warte skomentowania. Dwie części poniedziałkowej sesji otwarcia to, mam wrażenie że udana, próba pokazania, czym jest dzisiaj beton w infrastrukturze mostowej, tunelowej, w budownictwie mieszkaniowym oraz jakim jest wyzwaniem dla współczesnej architektury. Wreszcie, to także próba odpowiedzi na pytanie o szanse betonu w drukowaniu 3D. Mocną i przyjętą z dużym zainteresowaniem częścią sesji otwarcia były referaty prezentujące makro- i mikroekonomiczną sytuację sektora budowlanego, w tym m.in. wystąpienie prof. Jerzego Hausnera. Bardzo interesujący referat dotyczący betonu w dziesięciu edycjach Dni Betonu przygotowali prof. L. Czarnecki i prof. P. Woyciechowski. Nawiasem mówiąc, zasadnicze fragmenty tego referatu znajdą Państwo na łamach tego wydania BTA. Kolejny już raz udało się zorganizować dwie debaty, z których jedna była poświęcona infrastrukturze, a druga prefabrykacji w budownictwie mieszkaniowym. Z satysfakcją obserwuję, jak powoli, może zbyt wolno, ale jednak zauważalnie, przekonujemy się, że nowoczesna prefabrykacja może pomóc nam w rozwiązywaniu problemu „głodu mieszkaniowego”. Trudno o lepszą koincydencję czasową niż równoczesna publikacja krajowego uzupełnienia normy PN-EN-206 oraz zorganizowanie na zakończenie trzeciego dnia konferencji, wspólnie z SPBT, warsztatów poświęconych właśnie tej normie. Rozpisałem się szeroko o Dniach Betonu, ale to chyba zrozumiałe, że my wszyscy jako Zespół, który ją przygotował, w dalszym ciągu mocno nią żyjemy. Zapewniam jednak wszystkich naszych wiernych Czytelników, że w tym numerze znajdą Państwo również wiele ciekawych tekstów w tradycyjnych działach naszego pisma.
Jak zawsze, zachęcam do, mam nadzieję, zajmującej lektury.
PS. Nie byłbym chyba sobą, gdybym jeszcze raz nie pogratulował zwycięzcom, finalistom, a właściwie to wszystkim uczestnikom tegorocznego konkursu Power Concrete. 
Pokazaliście autentyczną inżynierską klasę! Tak trzymać!