Kończy się lipiec, pierwszy z wakacyjnych miesięcy, który już od kilku dobrych lat nie zaskakuje nas gwałtownością zjawisk pogodowych. Powoli oswajamy się z kilkudniowymi upałami, gdy temperatury zbliżają się niebezpiecznie do czterdziestu stopni, aby następnie w ciągu kilku godzin spaść poniżej dwudziestu. Gwałtowności zjawisk towarzyszących – burze, wichury, grad – mieli okazję boleśnie doświadczyć, w ostatnią sobotę, mieszkańcy dużej części Krakowa i okolic. Niezależnie od chyba coraz lepiej rozumianej konieczności walki ze zmianami klimatu, musimy wszyscy starać się być jak najlepiej przygotowanymi na te ekstremalne zjawiska. 
Poprzedni „wstępniak” rozpoczynałem kilkoma zdaniami o wojnie w Ukrainie. Wbrew tym, którzy przewidywali szybkie zakończenie konfliktu, wojna za naszą wschodnią granicą trwa i wiele wskazuje na to, że pozostanie z nami na dłużej i będzie mocno wpływać na sytuację w całej Europie, a także poza nią. Inflacja, z jeszcze przedwojennymi źródłami, od wielu już miesięcy bije rekordy i dyskutujemy o tym, kiedy osiągnie swój szczyt. Zdecydowana większość ekonomistów przewiduje wyraźne spowolnienie w naszej, ale także całej europejskiej gospodarce. Miejmy nadzieję, że nie będzie ono zbyt bolesne.
Patrząc wąsko z perspektywy budownictwa i jeszcze węziej, z punktu widzenia branży cementowej, ostatnie analizy (teksty M. Peterlika i Sz. Jungiewicza) pokazują kilkuprocentowe spadki produkcji cementu w roku bieżącym i kolejnym. Gdyby trafną okazała się prognoza przewidująca spadek sprzedaży cementu z 19,3 mln ton w roku 2021 do 18,9 w 2022 i 18,6 mln w 2023, to moglibyśmy chyba mówić o dobrej stabilności polskiego sektora budowlanego. Pamiętajmy jednak, że są to tylko prognozy, które w obecnych uwarunkowaniach wewnętrznych i zewnętrznych mogą szybko ulegać dezaktualizacji. 
Wielokrotnie mówię i piszę o tym, że mamy w Polsce bardzo nowoczesny, innowacyjnie rozwijający się przemysł cementowy, w który zainwestowano i dalej inwestuje się kolejne miliardy złotych. Nie oznacza to, że nie mamy problemów. Galopujące ceny energii elektrycznej, problemy z dostępnością i cenami węgla, bardzo wysokie ceny uprawnień do emisji CO2, dostępność paliw alternatywnych, to tylko te najważniejsze sprawy, nad którymi chcemy pracować z Parlamentarnym Zespołem ds. Rozwoju Przemysłu Cementowego w Polsce. Wizyta zespołu w Cementowni Ożarów (str. 6-8), a następnie spotkanie w Sejmie to dobry i potrzebny przykład próby rozwiązywania problemów ponad podziałami politycznymi. Tę część dobrze uzupełnia tekst G. Krechowieckiego (str. 61), który pisze o wyzwaniach stojących przed europejskim przemysłem cementowym. 
Mam nadzieję, że kolejny numer kwartalnika BTA, który przekazujemy dzisiaj w Państwa ręce, zostanie dobrze przyjęty. Jak zwykle staraliśmy się dobrać odpowiednią kompozycję tekstów o dobrej architekturze, drogach betonowych, technologii cementu i betonu oraz nowoczesnym budowaniu. Zamieszczamy też pokaźną porcję tekstów naszych partnerów przemysłowych, którzy prezentują swój niebanalny potencjał innowacyjny. 
Proszę zwrócić uwagę na to, jak poważnie traktujemy sprawę dążenia do neutralności klimatycznej branży cementowo-betonowej. Mamy dzisaj dużą grupę tekstów, które bardzo poważnie traktują podejście do niskoemisyjnych spoiw cementowych (cementy wieloskładnikowe z obniżoną zawartością klinkieru, cementy naturalne), domieszek chemicznych i w końcu do nowoczesnych betonów o obniżonym śladzie węglowym.
Nowoczesna prefabrykacja betonowa w budownictwie mieszkaniowym, drukowanie betonu techniką 3D, beton konopny, to zapowiedź tekstów, do których z pewnością warto sięgnąć. 
Już kiedyś pisałem o tym, jakie emocje wywołuje u mnie hasło „betonoza”, w krzywdzący i nieprawdziwy sposób stosowane przez wielu publicystów mówiących i piszących o retencji wody opadowej w centrach miast. Stojąc na kamiennych (granit) płytach rynku w Kutnie, reporterka mówi o „betonozie”! Pamiętajmy, że tylko mądre projektowanie urbanistyczne, niezależnie od stosowanego materiału nawierzchniowego – kamień, asfalt, beton, kostka brukowa – pozwala osiągnąć oczekiwany efekt w zakresie retencji wody. My dzisiaj pokazujemy, jak beton jamisty pozwolił zwiększyć retencję wody w jednym z krakowskich parków oraz jakie rozwiązanie dla ratowania wody proponuje firma BRUK-BET.
Na koniec trochę „prywaty”. Z wielką satysfakcją przeczytałem tekst Arkadiusza Poleckiego o doświadczeniach z 16-letniej eksploatacji betonowego odcinka autostrady A4 między Wrocławiem i Legnicą. Tak się składa, że w ostatnim czasie miałem okazję dwukrotnie pokonywać ten potwornie obciążony (TIR-y) odcinek A4. Jako osoba od prawie trzydziestu lat przekonująca do budowy nawierzchni betonowych na najbardziej obciążonych drogach, miałem satysfakcję kierowcy jadącego po dobrej nawierzchni. Tekst A. Poleckiego daje nam dodatkowe argumenty przemawiające za zasadnością wyboru rozwiązań betonowych.
Życzę wszystkim wypoczywającym lub dopiero wybierającym się na urlop mile spędzonego czasu oraz zapraszam do lektury.