Już tylko 10 tygodni pozostało do kolejnego spotkania „świata cementu i betonu” w Wiśle. Trzynasta edycja Dni Betonu dosłownie na wyciągnięcie ręki, a u nas, w komitecie organizacyjnym, czuje się już rosnące napięcie, które zawsze towarzyszy takim wydarzeniom. Oczywiście, mając na koncie kilkanaście bardzo udanych edycji konferencji, panujemy nad całym procesem przygotowawczym i ze spokojem mogę zapraszać wszystkich zainteresowanych do odwiedzenia Wisły w dniach 13-15 października 2025. A bardziej ambitnych już w dniu 12 października, kiedy odbędą się Dni Betonu w Biegu.
Tradycyjnie już w ramach Dni Betonu proponujemy szeroki wachlarz wydarzeń głównych i towarzyszących. Oprócz oczywistej części związanej z prezentacją około stu referatów pokazujących obecny stan budownictwa betonowego organizujemy serię dyskusji na temat kondycji poszczególnych sektorów budowlanych, stanu polskiej gospodarki, stosowania cementów o obniżonym śladzie węglowym, ale także problemów związanych z kształceniem inżynierów budownictwa. Prawda, że to już bardzo poważny pakiet informacji? Ale od wielu już lat Dni Betonu to także konkurs PowerConcrete, który cieszy się coraz większym zainteresowaniem. Piszemy dzisiaj obszernie o eliminacjach konkursu, w którym piątka finalistów rywalizuje ze sobą na poziomie dziesiątych części megapaskala! To pokazuje, jak zdolnych technologów mamy w naszej branży. Przygotowujemy się do pokazów technologicznych, jedną sesję poświęcimy na problemy prawne i normalizacyjne cementów i betonów, niespodzianką powinna być nowa książka o betonach z obniżonym śladem węglowym. Podobnie jak w trakcie ostatnich edycji Dni Betonu będzie można podziwiać piękno betonowych „Tronów Rektora”, przygotowanych przez młodych adeptów architektury. 
Rozpisałem się o Dniach Betonu, ale to chyba dość zrozumiałe, gdy mówi się o wydarzeniu, które wspólnie i z pasją „buduje się” od dwudziestu pięciu lat. Zainteresowanie konferencją wśród uczestników, partnerów, sponsorów i wystawców jest bardzo duże i jestem wręcz przekonany, że wspólnie stworzymy wartościowe i piękne wydarzenie. A tych, którzy jeszcze nie zarejestrowali się na naszej stronie, zachęcam, aby nie zwlekać z decyzją. 
Patrząc od strony biznesowej, skończył się pierwszy miesiąc drugiego półrocza i w oczywisty sposób zaczynamy analizować sytuację w budownictwie i gospodarce. Sytuacja polityczna jest bardzo dynamiczna – od kilku dni mamy rząd po rekonstrukcji, za kilka dni zmiana w Pałacu Prezydenckim, wyolbrzymiany problem imigrantów, a my „przyziemnie” patrzymy na niepokojące wyniki budownictwa. Produkcja cementu w pierwszych sześciu miesiącach roku mniejsza o prawie trzy procent niż w roku ubiegłym, produkcja budowlano-montażowa spada, jak dotąd trudno zauważyć pozytywny efekt odblokowania środków z KPO, w pierwszym półroczu wartość rozstrzygniętych przetargów infrastrukturalnych to jedynie 10% planu całorocznego – to nie są informacje, które budują optymizm. Ten obraz potęgowany jest rosnącym importem cementu z Ukrainy.
Gdy przeczytacie Państwo tekst naszego analityka Marcina Peterlika z IPiAG, to zauważycie raczej optymistyczny ton – słabsze budownictwo mieszkaniowe, ale PKB wyraźnie w górę i na tej bazie potwierdzenie pozytywnych prognoz dla cementu. Bardzo chcielibyśmy, aby taki pozytywny scenariusz dla cementu potwierdził się, ale wiele wskazuje na to, że będzie to bardzo trudne. Rynek raczej spodziewa się wyniku zbliżonego do tego, który osiągnęliśmy w roku 2024.
W cyklu prezentacji osobowości branży cementowej dzisiaj rozmowa z prezesem Dyckerhoff Polska Mirosławem Majchrowiczem. To kolejne ciekawe spojrzenie na wyzwania, przed którymi stoi branża cementowa w Polsce i Europie.
Zostało niewiele miejsca, a spraw jeszcze bardzo dużo. Jak zwykle docieramy do Państwa z wieloma wartościowymi informacjami technologicznymi związanymi choćby z kruszywami z recyklingu (zespół autorów z Heidelberg Materials), kosztami kontroli jakości w produkcji betonu towarowego (dr M.  Kiernia-Hnat z rzeszowskiego Centrum Technologicznego Budownictwa), pokazujemy nowości z budowy dróg z nawierzchnią betonową, piszemy o budowie najdłuższego tunelu kolejowego (64 km) i o tym, że w Arabii Saudyjskiej powstaje najwyższy budynek świata, który osiągnie 1008 metrów.
Piszemy także o tym, że beton może pływać i pani profesor Izabela Hager, jako animatorka całego przedsięwzięcia pokazała, że jest to możliwe.
Jak zwykle, mocną stroną BTA jest architektura betonowa. Pan redaktor Paweł Pięciak tym razem prowadzi nas do traumatycznego miejsca, jakim jest Auschwitz-Birkenau. Powód nie jest banalny – Kozień Architekci zdobyli wyróżnienie w ostatnim konkursie „Polski Cement w Architekturze”, ale redaktorowi P. Pięciakowi udało się pokazać rodzinę Kozień i jej piękne podejście do architektury. 
Zachęcam Wszystkich do lektury; może uda się to zrobić jeszcze w trakcie sierpniowo-wrześniowego wypoczynku.