Za nami rok 2019 – prawdopodobnie jeden z najcieplejszych w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Za nami również styczeń roku 2020 – poza rejonem Podhala, w Polsce praktycznie bez śniegu i ze średnią temperaturą najwyższą od momentu, kiedy zaczęto szczegółowo analizować jej zmiany. 
Coraz bardziej oswajamy się z wizją zmian klimatycznych, rosnącymi temperaturami, gwałtownością różnych zjawisk atmosferycznych i nietypową lokalizacją ich występowania. W żadnym stopniu nie przesądzając, które z przyczyn tych zmian są dominujące, musimy przyjąć do wiadomości, że nasza cywilizacja ma w tym wszystkim swoje „zasługi”. Dzisiaj musimy zrobić wszystko, aby tempo tych niekorzystnych zmian wyhamować, a ponadto przygotować nas do bezpiecznego życia w niekorzystnie zmieniającym się otoczeniu klimatycznym. Nie zawsze pamiętamy o tym, że problem zmian klimatycznych, emisji gazów cieplarnianych, ma charakter globalny i tylko globalne podejście do sprawy może dać szanse sukcesu. I tu pojawia się polityka z ekonomią – niekoniecznie np. Azja czy Afryka są gotowe wprost rozumieć i akceptować ambitne zamierzenia bogatej Europy. Wydaje się jednak, że w Europie zaczyna zdecydowanie dominować podejście, które można by nazwać „cywilizacyjną odpowiedzialnością klimatyczną”. Ogłoszony 11 grudnia 2019 roku przez przewodniczącą Komisji Europejskiej program nazwany „Zielonym Ładem” (Green Deal) jest mocnym sygnałem, że Europa zamierza pozostać światowym liderem w walce ze zmianami klimatu. Wyraźne zaostrzenie celów redukcji emisji gazów cieplarnianych, założenie osiągnięcia neutralności klimatycznej do roku 2050, wywołuje szereg dyskusji, których przejawem jest choćby sceptyczne stanowisko Polski. Dla naszych Czytelników nie jest żadną nowością, że przemysł cementowy od początku lat dziewięćdziesiątych intensywnie pracuje nad ograniczeniem emisji CO2 w procesie produkcji klinkieru portlandzkiego i cementu. Jednak ten około 5-procentowy udział cementu w światowym bilansie emitowanego CO2 jeszcze zbyt często oceniany jest jednostronnie, bez rzetelnego spojrzenia na cement i beton w całym ich cyklu życia. Jeszcze raz przypomnę, że za ponad 60% emitowanego przy produkcji klinkieru CO2 odpowiada natura, w której nie znajdziemy potrzebnego w tym procesie tlenku wapniowego, co zmusza nas do rozkładu skały wapiennej. W polskim przemyśle cementowym, na przestrzeni ostatnich 30 lat, obniżyliśmy emisję CO2 o ponad 30%, zbliżając się do poziomu emisji teoretycznych. Ponadto, musimy pamiętać, że cement tak naprawdę to składnik betonu stanowiący od 10 do 15% jego masy i tylko spojrzenie na cały cykl życia betonu pozwala na kompetentną ocenę problemu. Mając pełną świadomość wyzwań, przed którymi stoimy, uważamy, że cement i w konsekwencji beton w istotny sposób wpłyną na zmniejszenie negatywnego oddziaływania człowieka na klimat. Wykorzystywanie betonów o wyższych wytrzymałościach, „masa termiczna” betonu – zmniejszająca zapotrzebowanie na energię w procesach ogrzewania i chłodzenia budynków – długi czas zachowania właściwości użytkowych budowli, zdolność pochłaniania CO2 i w końcu możliwość całkowitego recyklingu to argumenty, które jasno pokazują, że cement nie musi być problemem w polityce klimatycznej, a wręcz przeciwnie – może być sposobem na walkę z wieloma zagrożeniami. Branża cementowa zdecydowanie dołącza do europejskich działań klimatycznych, uważając jednak, że tempo zmian na drodze do neutralności klimatycznej powinno uwzględniać zachowanie konkurencyjności naszego przemysłu. 
Kwestie klimatyczne zdominowały treść mojego „wstępniaka”, ale wygląda na to, że ta problematyka częściej niż dotąd będzie nam towarzyszyć. Niezależnie od tego, jestem przekonany, że przekazujemy Państwu pierwszy tegoroczny numer BTA z niezmiernie ciekawą zawartością. Ocena sytuacji w gospodarce i budownictwie przygotowana przez pana Marcina Peterlika, jak zawsze na początku roku, jest konfrontowana z opiniami ponad dwudziestu przedstawicieli biznesu. Każda z opinii wnosi coś nowego, ale dominuje przekonanie, że przed nami kolejny niezły – żeby nie powiedzieć „dobry” – rok w budownictwie. Gorąco zapraszam do lektury obszernego i arcyciekawego wywiadu z przewodniczącym Stowarzyszenia Producentów Cementu, Krzysztofem Kieresem. Warto chyba poznać opinie osoby mocno osadzonej w rzeczywistym biznesie cementowym, a od pewnego czasu działającej również na poziomie administracji krajowej i europejskiej. Piszemy jak zwykle o technologii betonu, drogach betonowych i architekturze. Jesteśmy bardzo zadowoleni, że w ciągu ostatniego roku udało się oddać do użytku prawie 180 km nowych betonowych autostrad i dróg ekspresowych.
Na koniec ciekawostka – z bardzo dużym zainteresowaniem Czytelników spotkała się pierwsza część tekstu dra Zdzisława Kohutka o wybitnym krakowskim architekcie Teodorze Talowskim, opublikowana w numerze 4/2019 naszego kwartalnika. Jestem przekonany, że nie będą Państwo zawiedzeni również drugą częścią opowieści o tym „galicyjskim Gaudím”.
Życzę wszystkim miłej lektury