Jeszcze przed tygodniem wydawało się, że w styczniu możemy nie zobaczyć zimy, a dziś, w prawdziwie zimowej aurze, w nowym pendolino, przemierzam trasę między Warszawą a Krakowem. Zima taka sobie, pendolino też może trochę przereklamowane, ale cieszy fakt, że również w transporcie kolejowym jesteśmy bliżej Europy. Minął rok – długa świąteczna przerwa zakończona tak naprawdę dopiero 7 stycznia, jedni jeszcze podsumowują miniony czas, inni już skupiają się na przyszłości, czyli tak naprawdę właściwie nic nadzwyczajnego. Cieszą niezłe wyniki minionych dwunastu miesięcy. 3,3 procent wzrostu PKB w 2014 i zbliżona tegoroczna prognoza to całkiem dobrze na tle całej Europy, powoli spadające bezrobocie, z tegoroczną nadzieją na „przebicie” jednocyfrowego progu, to bez wątpienia dobre sygnały. 

Zakończone, trwające dziś i już zapowiadane strajki kolejnych grup zawodowych, w perspektywie ważnego roku wyborczego, dramatyczna sytuacja na wschodzie Ukrainy, nowe polityczne rozdanie w Grecji czy wreszcie zawirowania związane z frankiem to istotne elementy tworzące atmosferę niepewności. Pomimo tych zagrożeń, wierzę jednak głęboko, że rozpoczęliśmy – choć znowu trudny – kolejny dobry rok dla Polski.

W minionym roku, po dwóch bardzo „chudych” latach, wreszcie pojawiły się promienie nadziei w polskim budownictwie. Sprzedaliśmy o 6,1% cementu więcej niż w roku 2013, a ten wskaźnik od zawsze jest dobrym kryterium oceny koniunktury budowlanej. W 2014 roku wybudowano wprawdzie tylko 143 tysiące nowych mieszkań, ale widać wyraźnie, że deweloperzy ruszyli zdecydowanie do pracy. GDDKiA rozpisała długą listę przetargów na nowe odcinki autostrad, dróg ekspresowych i obwodnic, a część z nich udało się nawet rozstrzygnąć. Realizowanych jest kilka poważnych projektów w energetyce, Polskie Linie Kolejowe wreszcie zwiększają swoje zaangażowanie inwestycyjne, całkiem poważnie wyglądają plany budowy wielu obiektów kubaturowych – wszystko to uzasadnia optymizm „budowlańców” w najbliższej, kilkuletniej perspektywie. Producenci cementu prezentują umiarkowany optymizm dotyczący rozpoczętego roku – spodziewamy się kilkuprocentowego wzrostu „konsumpcji” cementu do poziomu około 16 mln ton. Z większym optymizmem patrzymy na kolejne lata – mamy, chyba uzasadnioną, nadzieję na osiągnięcie poziomów z roku 2011, kiedy sprzedano prawie 19 mln ton cementu.

Zachęcam Państwa do lektury interesującego wywiadu z przewodniczącym zarządu SPC, Andrzejem Ptakiem, oraz wielu wypowiedzi osób z branży budowlanej oceniających sytuację w budownictwie i perspektywy dla naszego sektora.

Patrząc bardziej dokładnie na obszar infrastruktury drogowej, z pewnością ważnym wydarzeniem ostatnich miesięcy była zapowiedź GDDKiA i Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju, że w perspektywie budżetowej 2015- 2023 ponad 800 km nowych dróg szybkiego ruchu zostanie wybudowane w technologii betonu cementowego. Decyzja ta spotkała się z przesadną i nieobiektywną krytyką ze strony środowiska wykonawców nawierzchni asfaltowych. Trudno zrozumieć, że można nie zauważyć prawie 600 km betonowych autostrad i dróg ekspresowych wybudowanych w Polsce w ostatnich kilkunastu latach, pomijać fakt istnienia nowoczesnych dokumentów technicznych dotyczących tej technologii, czy wreszcie dyskredytować doświadczenie i przygotowanie sprzętowe całkiem pokaźnej grupy firm wykonawczych. Zapomina się, chyba w zamierzony sposób, że ta decyzja to tylko krok w stronę równoważenia konkurencji technologicznej na polskich drogach. W dalszym ciągu zdecydowana większość dróg krajowych będzie realizowana w technologii asfaltowej, a dziś już całkiem poważna konkurencja ze strony betonu tworzy pożądaną sytuację rozwoju obu technologii. Zapraszam do zapoznania się z bardzo ciekawymi wypowiedziami „szefowej” GDDKiA, pani Ewy Tomali-Boruckiej, która spokojnie przedstawia założenia programu budowy dróg krajowych i argumenty za zwiększeniem udziału nawierzchni z betonu cementowego.

My, patrząc bardzo po gospodarsku, od dwudziestu lat argumentujemy, że na polskich drogach jest miejsce dla jednej i drugiej technologii. Każda z nich ma swoje mocne strony, a choćby intensywnie zwiększające się natężenie ruchu ciężkiego w jednoznaczny sposób przemawia za betonem. Dla nas, podatników, kryterium rozstrzygającym o konkretnym rozwiązaniu musi być łączny koszt budowy i późniejszej eksploatacji drogi. Nie pozwalajmy na „bylejakość”; administracja drogowa musi zdecydowanie egzekwować jakość i deklarowaną trwałość drogi, niezależnie od stosowanej technologii.

O wszystkich sprawach związanych z budownictwem drogowym w betonie chcemy rozmawiać 14 maja, podczas Targów Autostrada Polska w Kielcach, w ramach seminarium „Drogi betonowe – dokonania i wyzwania”. Zapraszam wszystkich do udziału w tym ciekawym wydarzeniu.

 

 

 

 

Jan Deja