Wydaje się, że jeszcze słychać sylwestrowe toasty, noworoczne życzenia, a tu za nami już miesiąc kolejnego roku. Patrząc na sprawy „biznesowo”, można powiedzieć, że mamy za sobą dość trudny rok, ale absolutnie nie jakiś dramatyczny. Choć wstępne dane GUS mówią o jedynie dwuprocentowym wzroście polskiego PKB – w 2011 było to 4,3% – to jednak wciąż dyskutujemy o poziomie wzrostu, o którym bardzo duża część Europy może tylko marzyć. Oczywiście, są informacje, które niepokoją: wyraźne hamowanie gospodarki w drugiej połowie roku, znaczący poziom bezrobocia czy też znaczne pogorszenie nastrojów konsumenckich. Pracując w sektorze budowlanym, musimy czuć się zaniepokojeni spowolnieniem aktywności całej branży. Spadek produkcji budowlano-montażowej, choć niewielki, jest faktem, spadek „konsumpcji”  cementu o 3 mln ton widać w naszych dawno już opublikowanych danych i tego nikt i nic nie zmieni. Staram się jednak na te wszystkie informacje patrzeć spokojnie, bez przesadnych emocji. Dla ludzi dobrze znających branżę cementową, dobrze „czujących” budownictwo, już w początkowej fazie roku 2012 jasne było, że powtórzenie rekordowego wyniku z roku 2011 jest absolutnie niemożliwe. To właśnie rok 2011 był wyjątkowo nietypowy, ze względu na skumulowanie się wielu efektów gospodarczych związanych głównie z przygotowaniami do EURO 2012. Gdybyśmy z naszych danych „wycięli” ten nietypowy pik roku 2011, to okazuje się, że wynik roku 2012 jest (o około 200 tysięcy ton cementu) wyższy od rezultatu, całkiem dobrego przecież, roku 2010.

Proszę przyjąć to wyjaśnienie jako swego rodzaju komentarz do medialnych informacji z początku roku, mówiących o alarmie w branży cementowej. Oczywiście, mamy swoje problemy i wyraźnie je identyfikujemy. W dużej części są one jednak związane z tym, jak będzie rozwijała się polska gospodarka, nasze budownictwo w perspektywie choćby najbliższych 7-10 lat. Mamy dzisiaj w Polsce bardzo nowoczesny i efektywny przemysł cementowy, który, w mojej ocenie, jest w stanie produkować około 24-25 mln ton cementu rocznie. Żeby doprowadzić nasz przemysł do tego stanu,  zainwestowano weń solidnie ponad 10 mld złotych. Nie jest więc dzisiaj obojętne, w jakich warunkach przemysł ten będzie działał w perspektywie choćby do roku 2020. Jak będzie wyglądał poziom produkcji i konsumpcji cementu? Jakie będą zasady przydziału uprawnień do emisji CO2? Jak będą kształtowały się coraz więcej ważące elementy kosztów, takie jak energia, paliwa, transport itp.? Mówiąc najkrócej, spodziewamy się trudnego biznesowo roku 2013 i liczymy się z dalszym kilkuprocentowym spadkiem zapotrzebowania na cement. Mamy jednak nadzieję, że już w roku 2014 nastąpi choćby łagodne „odbicie”. Zakładając, że sukcesem zakończą się negocjacje dotyczące unijnego budżetu i polskiego udziału w nim, nadzieje nasze pokładamy w kontynuacji programu budowy infrastruktury drogowej i kolejowej, inwestycjach w energetyce, czy też w inwestycjach związanych z ochroną środowiska. Trudno natomiast o optymizm w tak ważnym obszarze, jak budownictwo mieszkaniowe, choć bardzo chciałbym się mylić.

Na zakończenie zostawiam sprawę, która w ostatnich tygodniach bardzo mnie zajmuje. Wielokrotnie jestem pytany, najczęściej przez osoby bardzo słabo rozumiejące problem, o komentarz do sytuacji na betonowych fragmentach pasa startowego lotniska w Modlinie. Sprawę znam tylko z, często zupełnie nieprofesjonalnych, doniesień medialnych oraz z relacji osób trzecich. Moja krótka odpowiedź w tej sprawie brzmi: z całą odpowiedzialnością stwierdzam, że beton jest doskonałym materiałem do budowy trwałych i bezpiecznych nawierzchni drogowych i lotniskowych. Co więcej, w Polsce mamy już dużą grupę fachowców i firm, które potrafią to robić, co udowodniono na wielu obiektach drogowych i lotniskowych. W ciągu ostatnich dwudziestu lat beton rozwinął się technologicznie i sprzętowo, dając ogromne możliwości
inwestorom, projektantom, architektom i wykonawcom. Dosadnie o takich sprawach, jak Modlin, mówi w swojej książce profesor Adam Neville – „… beton… nie jest odporny na głupotę”. Nawet ten wspaniały materiał nie wygra z kryterium najniższej ceny w projekcie, z błędami technologicznymi, wykonawczymi, z błędami w nadzorze czy też w eksploatacji!
Szanowni Państwo! Tym razem inaczej niż zwykle – ani słowa o zawartości kwartalnika BTA. Zapewniam jednak; staraliśmy się przygotować interesujący, aktualny i przydatny zestaw informacji.
Efekt sami oceńcie.