Przemysł cementowy, będąc w istocie przemysłem bezodpadowym, pełni ważną rolę w systemie gospodarki odpadami w Polsce i doskonale wpisuje się w europejską ideę gospodarki w obiegu zamkniętym (GOZ).

Wydatki inwestycyjne branży cementowej w Polsce w latach 1995-2017 osiągnęły kwotę prawie 9,7 mld PLN i obejmowały wymianę linii technologicznych, budowę lub modernizację magazynów oraz zmiany procesowe. Jednak jednymi z najistotniejszych były nakłady na ochronę środowiska. W tym obszarze poczyniono jedne z największych technologicznych postępów w polskim przemyśle. Obecnie przemysł cementowy w Polsce to nowoczesne zakłady wyposażone w najnowsze rozwiązania. Dzięki temu zakłady cementowe są efektywne energetycznie i są w stanie spełniać surowe standardy środowiskowe. Jednym z filarów działania branży przemysłowej w Polsce jest od wielu lat idea gospodarki w obiegu zamkniętym (GOZ ), co w szczególności przekłada się na istotną rolę cementowni w krajowym systemie gospodarki odpadami.

Przemysł cementowy, będąc w istocie przemysłem bezodpadowym, pełni ważną rolę w systemie gospodarki odpadami w Polsce. Zużywa bowiem znaczne ilości odpadów oraz produktów ubocznych (np. popiołów lotnych, żużli wielkopiecowych i rea-gipsu) jako składników mieszanek surowcowych do produkcji klinkieru, cementu oraz betonu.

Do wypalania klinkieru wykorzystywane są, jako nośniki energii, znaczne ilości odpadów, w tym specjalnie przygotowywanych ich mieszanin, określanych mianem paliw alternatywnych (RDF). Do produkcji RDF dla przemysłu cementowego zużywanych jest 10% odpadów komunalnych powstających w Polsce.

Paliwa alternatywne stanowią już obecnie, w bilansie energetycznym instalacji do produkcji klinkieru, ponad 70% energii niezbędnej do wypalenia klinkieru. Branża cementowa planuje zwiększenie tego udziału do 90%.

Przemysł cementowy już obecnie zużywa ok. 1,7 mln ton paliw alternatywnych, w skład których wchodzi przede wszystkim frakcja palna odpadów komunalnych (70–95%) oraz odpady palne z przemysłu (5–30%, w zależności od możliwości pozyskania takich odpadów).

Zakładając rosnące zapotrzebowanie na cement, można przyjąć, że cementownie są w stanie wykorzystać do produkcji klinkieru nawet 3 mln ton/rok paliw alternatywnych, czyli przyczynić się do „zagospodarowania” w sposób bezpieczny dla środowiska i korzystny dla gospodarki ok. 2,5–2,9 mln ton odpadów komunalnych, bez konieczności ponoszenia dodatkowych kosztów, obciążających budżety samorządów i społeczeństwa.

Przemysł cementowy przyczynia się zatem zarówno do oszczędności zasobów naturalnych, jak i do poprawy jakości środowiska, m.in. poprzez zmniejszenie ilości odpadów deponowanych na składowiskach.

Parametry termiczne wypalania klinkieru (temperatura w piecu obrotowym osiąga w strefie wypału wartość 1450 stopni Celsjusza, zaś temperatura gazów wewnątrz pieca obrotowego przekracza 2000 stopni Celsjusza) zapewniają: po pierwsze destrukcję termiczną wszystkich zanieczyszczeń, które mogłyby być niebezpieczne zarówno dla zdrowia i warunków życia ludzi, jak i dla środowiska naturalnego, po drugie zaś – stałe produkty spalania (zarówno węgla, jak i paliwa technologicznego oraz paliw alternatywnych) wtapiają się w klinkier, przyczyniając się do ograniczenia zużycia w procesie produkcji surowców naturalnych (stanowią bowiem 3,5–4% masy klinkieru).

Instalacje cementowe do produkcji klinkieru/bezodpadowego wykorzystania paliw alternatywnych istnieją, nie trzeba ogromnych nakładów na ich budowę czy utrzymanie, jak to jest w przypadku spalarń odpadów.